Τα συναισθήματα που συνοδεύουν τη ζωή με τον καρκίνο, τόσο κατά τη διάγνωση, όσο και καθ' όλη τη διάρκεια της θεραπείας είναι πολλά.

Κάποιες φορές, απαιτείται χρόνος για να αποδεχθεί κάποιος ότι έχει καρκίνο, ιδίως όταν δεν έχει κανένα σύμπτωμα.

Δεν είναι ασυνήθιστο κάποιος να αισθανθεί σοκαρισμένος και μουδιασμένος, θυμωμένος, λυπημένος, φοβισμένος και αγχωμένος.

Κάποιοι ασθενείς δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αυτό συμβαίνει σε αυτούς, άλλοι μπορεί να κατηγορήσουν τον εαυτό τους ή κάτι άλλο για αυτή τη διάγνωση. Συχνά, οι ασθενείς είναι δύσκολο να σκεφθούν λογικά ή καθαρά. Υπάρχουν άλλωστε και ασθενείς που δεν αποδέχονται ποτέ τη διάγνωση. Αυτό όμως μπορεί να δυσχεράνει και την αποδοχή των απαιτήσεων της θεραπείας.

Φόβος. Ανεξάρτητα από το στάδιο του καρκίνου για το οποίο μιλάμε, η διάγνωση του καρκίνου προκαλεί φόβο. Ο φόβος δεν αφορά μόνο την απειλή της ζωής, αλλά και τις αλλαγές που ο καρκίνος θα φέρει στη ζωή τόσο εκείνου που πάσχει, όσο και των αγαπημένων του.

Θυμός. Είναι ένα από τα κυρίαρχα συναισθήματα που βιώνει ο ασθενής με καρκίνο, ιδίως υπό τη σκιά του ερωτήματος "γιατί εγώ;". Η αλλαγή της καθημερινότητας με τρόπο πρωτόγνωρο, με θεραπείες αλλά και η αβεβαιότητα για την έκβασή τους, προκαλούν σημαντική αναστάτωση. Η έκφραση του θυμού και του ψυχικού πόνου που αισθάνεται ο ογκολογικός ασθενής είναι σημαντική.

Είναι λογικό ο ογκολογικός ασθενής να αισθάνεται θλίψη και πένθος για τη χαμένη υγεία του, τις μόνιμες και τις προσωρινές αλλαγές στην εμφάνισή του. Η αδυναμία εργασίας, οι αλλαγές στην καθημερινότητα, η οικονομική επιβάρυνση, η απώλεια σε κάποιες περιπτώσεις της ανεξαρτησίας του ατόμου, η αλλαγή στη σχέση με τους γύρω του και στον τρόπο με τον οποίο βλέπει τον εαυτό του επιβαρύνουν την ψυχολογία του ογκολογικού ασθενούς και πολύ συχνά απαιτείται χρόνος για την προσαρμογή του. Αν μάλιστα, κάποιος ασθενής έχει ιστορικό άγχους ή κατάθλιψης πριν τη διάγνωση, είναι καλό να ενημερώσει την ιατρική ομάδα που τον παρακολουθεί, καθώς εισέρχεται σε μία περίοδο αυξημένης ευαλωτότητας.

Μοναξιά. Ακόμη και στο πλαίσιο μιας πολύ δεμένης οικογένειας, θα υπάρξουν στιγμές που ο ασθενής με καρκίνο θα αισθανθεί μοναξιά. Το ογκολογικό ταξίδι είναι σε μεγάλο βαθμό μοναχικό.